نه تو می مانی و نه اندوه و نه هیچیک از مردم این آبادی ...
به حباب نگران لب یک رود قسم، و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت، ...
غصه هم می گذرد، آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند ...
لحظه ها عریانند.

                       به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز